Jenny: “Ik heb een paar jaar een moeilijke tijd gehad, in korte tijd veel mensen verloren. Toen heb ik mijn grote liefde ontmoet en vanaf het moment dat we samen aan onze toekomst hier begonnen ging het fout in mijn lijf.”
Toch bleef ze doorgaan: “En maar werken, voor mijn kinderen zorgen, en alle andere verplichtingen die ik had. Het ging allemaal, dacht ik. Toen kwam er rust in mijn leven en wilde mijn rug opeens niet meer.”
“Ik kon niet meer wandelen, fietsen en voor mijn huishouden zorgen. Ik kon in de tuin helemaal niks doen. Ik had alleen maar pijn! We hebben allerlei dingen in huis veranderd. Een nieuwe matras en bank gekocht, oefeningen gedaan, diverse fysiotherapeuten en een osteopaat bezocht. Ik ging er eigenlijk alleen maar op achteruit.”
Naar de huisarts
“Op een gegeven moment werd het ook psychisch heel zwaar. Toen ben ik naar de huisarts gestapt. Help me alsjeblieft! Want ik zit zo aan de grond en ik kan niks meer. Toen zei mijn huisarts: ‘Bel eens met Phitaal!’ Die zitten ook hier in de buurt en misschien kunnen zij wel wat voor je betekenen. Dus ik heb gebeld en kon al binnen 2 dagen terecht voor een oriënterend gesprek.”
“Direct daarna volgde de intake en binnen twee weken kon ik aan de slag. Samen met mijn persoonlijk behandelteam. Je bouwt een band op met je drie vaste behandelaren, die je elke week ziet. Ze zijn heel gastvrij en nemen alle tijd voor je.”
“Dat straalt het ook uit wanneer je binnenkomt: ‘Wij zijn hier om jou te helpen!’, we zijn er voor je en nemen de tijd voor je. De behandelaren overleggen ook onderling. Dus als je de volgende dag bij de ander komt, dan is die op de hoogte.”
“Ik ben altijd met veel plezier naar Phitaal gegaan. Het was echt een onderdeel van mijn week en mijn leven. Het was mijn thuis bijna. Ik heb nooit een afspraak afgezegd, en Phitaal ook niet. Dat vind ik zo bijzonder! Ik ben nooit afgebeld omdat er iemand was verhinderd. Alle afspraken zijn doorgaan, en dat drie keer per week.
Meer kwaliteit van leven
De kwaliteit van mijn leven is enorm verbeterd in vergelijking met de laatste twee jaar. Dus toen het moment van afscheid nemen aangebroken was, was het toch iets minder moeilijk dan ik gevreesd had. Ik ging met meer vertrouwen weg, dan ik van mezelf had.
